¡Nosas feiras de Rábade e Gaioso,
a do Monte, Friol, Adai, Nadela!
¡A de Castro de Lea había que vela
e mesmo a de Gaibor, no Barrazoso!
¡Ouh feirón de Vilalba, fabuloso!
¡Miñas feiras de Meira, San Froilán,
As San Lucas, Moncelos e Gontán...!
Lonxe, toda unha lenda, Monterroso.
Discorrían, na casa, as horas lentas
e, se alguén evocaba algunha feira,
revivíanse tratos, mercas, ventas...
Eran, as feiras, vida verdadeira
coas súas desilusiós, as súas
enchentas
e as súas horas de leria e
brincadeira.
Sonetos á casa de Hortas (1997)
