Hoxe conmemorouse a data de nacemento de Manuel María na Casa-Museo, como se vén facendo hai anos, pero esta vez coa novidade de facerse a presentación da edición da Obra teatral do autor, da man de Pilar García Negro. Como con isto xa está todo dito, só queda deixar aquí unha mostra dos versos co que o autor comeza unha das súas pezas, onde deixa ver ben a función social que ten o teatro:
Presentador:
Miñas donas, cabaleiros,
vellos vedraios, meniños,
abades e militares:
os titiriteiros
non só queren diñeiros.
Queren matar os pesares
desta nobre concorrencia!
Pra todos é súa sabencia:
pró solteiro e pró casado,
pró que anda namorado,
prá viúva esconsolada,
pró que ten a vida andada,
pró neno que está a mamar;
pró mociño presumido
que se coida home comprido
porque comeza a fumar;
pró clérigo, pró paisano,
pró doente e máis pró sano,
pró paifoco, pró xentil
e máis pró garda civil.
Miñas donas, meus señores:
aquí pode suceder,
resultar e acontecer
que as mantas son cobertores!
Poñan, pois, moita atención
que xa comeza a función!
Prólogo, Farsa de Burulú (1970)
