domingo, 1 de decembro de 2019

Amizade de sons


O Cepelo, TeiS, decembro 2019
O Cepelo é o de sempre: rozas, curros, prados. O regato divide as parroquias de Outeiro de Rei e Robra. O silencio é amigo e fondo. Pódese ollar a transparencia do aire. Escoítase a voz dos paxaros inverníos: corvos, aves frías e pegas. Os seus berros -que non cantos- firen a tarde que semella desangrarse na luz deste sol esvaecido. Sería maravilloso poder quedar eiquí horas e horas, escoitando o rumor do regueiro, contemprando as árbres, fundíndose na limpeza do aire e sobresaltándose cos berros dos corvos e co grá-grá das pegas. Fainos falla máis contacto coa natureza e unha meirande familiaridade co silencio -nós que somos tan faladores- pois xa cáseque non nos coñece. Nin nós a él.

Anaco de "Viaxe sentimental a Outeiro de Rei", 
recollido en Andando a Terra, 1990, A Nosa Terrra


Ningún comentario:

Publicar un comentario