Balada

é unha raioliña de luar na íntima

e familiar Praciña do Concello

batendo contra as casas de Montes

ensumíndose entre

as vellas cerdeiras e os negrillos

esa raioliña tecida con lembranzas

é a fada que sempre desexamos ollar

o noso degaro feito luz ben real

as palabras de amor que van no

noso peito

a chave

que se abre aos segredos máis escusados

e nos fai donos de todos os tesouros

celosos e avarendos nós gardamos

a raioliña de luar que nos é propia

xunto ao primeiro sol da Primavera

e as derradeiras follas do Outono.

Escolma de poetas de Outeiro de Rei (1982)