Quero,
pra alumarme, a tua sorrisa:
esa
luz maina e tépeda
que
me agarima como veludo o corazón.
Xa
ves, amiga miña: eu estou só
e
na noite escentilan as estrelas.
E
os meus soños percuran os teus soños.
Teño
un sabor a fel na miña língoa
namentras
non escoito as tuas palabras
que
caen en mín como unha choiva tépeda.
Esquence,
amante, a tua soidade.
Date
a mín
que
eu te cinguirei como unha hedra.
Sinto
agallopar por min salvaxes poltros:
é
a miña vida madura esligando
por
agarimarte toda como un vento.
Recorre
a miña alma enteiramente
e
que os teus beizos
me
veñan xa matar esta impaciencia.
Entre a arxila e a luz (1957)
In memoriam para quen o inspirou, Saleta.
Ningún comentario:
Publicar un comentario