Tempo de castañas no Val

Castiñeiros do Val, meus castiñeiros

orfos, vellos, calados e retortos,

co toro podrecido, os brazos tortos,

aló embaixo no río ou nos outeiros.

Estades desamparados e tristeiros,

sodes medio pantasmas, medio mortos

e, anque murcharon árbores e hortos,

non fumegan sequeiros en Sequeiros.

Fóronvos expulsando pouco a pouco,

fóronvos desterrando paso a paso

e acabarán quitándovos a vida.

A penas sodes nada. Só salouco

ou pinguiña de seiva envellecida

que, amargamente, agarda o seu ocaso.

Sonetos ao Val de Quiroga (1988)