sábado, 2 de abril de 2016

Verbas a un irmao

Escoita, irmao, as miñas verbas:
son sinxelas e impuras
como as verbas feridas
co coitelo dos beizos, cada día.

Vouche dicir tan só que teño
a miña mao tendida
aberta, núa e viva como o mar.

Que teño, irmao, maduro o corazón
para gardar nel as verbas túas.

Que a vida é moi fermosa
aínda que hai homes
que teñen os beizos emporcados
con verbas de falsía,
e o corazón podre polo odio,
e as maos pingando sangue,
e agachados, no fondo dos seus petos,
en vixía,
coitelos e pistolas asasinas.

¿Que importa, irmao, que morra o día
se a súa morte
abre en nós a esperanza do mencer?

Non temas.
Aínda o paxaron ten canciós
e as estrelas se alcenden cada noite.

Mar Maior (1963)

Ningún comentario:

Publicar un comentario