Natureza sensíbel

As xestas teñen fala de valados,

por iso o sangue das súas veas

leva todo o amor do labrantío.

A cinza do chao tamén ten

ingratitudes churrusqueiras

e mata a todos os grilos

que atopa por entre as leiras.

Esa xesteira amarela

non leva nubes, non leva.

Tan só a trasmao dicía:

"a vaca teixa non turra...".

E a vaca teixa nas cornas

levaba presas estrelas

das que se apropiou a note

ao beber auga na fonte.

As nubes brancas bicaban

o lombo escuro das xestas

e as breixas, cos seus coitelos,

ían cortando folerpas.

A noite co seu misterio

tremelaba de friaxe.

¡E a xesteira reverquía

un sangue mouro de laxes!

Muiñeiro de brétemas (1952)