luns, 6 de xuño de 2016

Telegrama a un Excelentísimo Señor

Eu quixera sorrirlle docemente
como sorrí a rosa cando nace.
Mais cecais Vosa Exccelencia,
que sempre anda co tempo tan tasado,
non pode dispoñer dun intre,
dun intre pequeniño para ollarme.
E non insisto máis, porque ben sei
que o seu tempo, Excelencia, vale cartos.

Documentos persoais (1958)


Ningún comentario:

Publicar un comentario