Outeiro
silandeiro, xordo e mudo,
nunca tiveches
a ledicia,
o consolo e a
beleza da canción.
Endexamais, de
que se saiba,
inventaches
unha cántiga.
E podreces por
dentro,
aínda que por
fóra teñas
a graza, lene
e delicada,
dun ramalliño
apenas florecido.
Ritual para unha tribo capital de concello (1986)
Ningún comentario:
Publicar un comentario