O misterio

O cuarto do reloxio era o santuario,

a estancia de respecto, a máis coidada,

a máis grande tamén e a máis amada

onde acontecía só o extraordinario.

Era o lugar da festa de do velorio,

o espacio da mágoa e da alegría,

o lugar reservado para un día,

unión de permanente e o transitorio.

Cunhos tictac seguros e profundos

aquel vello reloxio imperturbábel

marcaba vidas, séculos, segundos...

Habitado de enigmas, grave e serio,

inquedante, cumprido, impenetrábel:

¡o cuarto do reloxio era o misterio!

Sonetos á casa de Hortas (1997)