Os
meniños eramos tristes e brutais.
Tiñamos
un curioso aspecto
de
rosas murchas, queimadas
por
unhas xeadas sen piedade.
As
nosas gargalladas resultaban
feroces
como ouveos. Non sabiamos
sorrir.
Fuxiamos como animais
salvaxes
e asustados. Eramos crueis
cos
cás, cos gatos e os paxaros.
E
só nos divertiamos pelexando,
divididos
en bandos e a cantazos.
Ritual para unha tribo capital de concello (1986)
Ningún comentario:
Publicar un comentario