Señardosa cantiga da medorra grande

A gran medorra alí está, na soedade do monte,

amarrada ó pasado, vivindo o tempo de onte.

- Eu señardosa.

A gran medorra estaba ollando ó monte raso,

as luces dos solpores, os ouros do ocaso.

- Eu señardosa.

A gran medorra está, femenina e redonda,

cunha lembranza viva e unha tristura fonda.

- Eu señardosa.

A gran medorra estaba no seu soño febril

polo torques labrado, polo celta varil.

- Eu señardosa.

A gran medorra está, coas medorras cativas,

no silencio do monte, homildosas e altivas.

-Eu señardosa.

A gran medorra estaba, na gándara de Outeiro,

plantada de piñeiros, cuberta cun silveiro.

- Eu señardosa.

Escolma de poetas de Outeiro de Rei (1982), Manuel María