A neve florida da cerdeira

A ti che pido, amor, flor e semente
para levedar, con ela, o noso afán:
quero que sexas viño, sal e pan,
lareira garimosa e forno quente.

Pídoche, meu amor, soños que fan
unha gran labarada transcendente.
Logo queda un remol esmorecente:
¡mais a súa brasa vóltase volcán!

Eu quero ser somentes, compañeira,
unha verdade silandeira e núa
como a neve florida da cerdeira.

Déixame, pois, vivir desta maneira:

¡estando eu tan unido á vida túa

como se unen as rosas coa roseira!

Poemas da labarada estremecida (1981)