Suplicamos con toda a
nosa alma, o don de poder interpretar o misterio de cada cousa. Que
os vellos camiños, cheos de memorias, nos digan as súas alegrías e
as súas mágoas.Que nos conten o gozo con que levaron aos limpos de
espíritu e aos inocentes e nos mostren as feridas que lles deixaron
os malfeitores pra ollar o xeito de remedialas e, se é posible,
borralas. Todolos camiños son fermosos: os da terra, os da auga, os
do aire. Todos levan ao mesmo lugar, aínda que algunhos non o sepan:
á ermida da Nosa Señora Santa Isabel de Outeiro de Rei da Terra
Chá. Que eses camiños permanezan dos séculos polos séculos. Amén.
Novena a Santa Isabel, 1995
Ningún comentario:
Publicar un comentario