Os amores

Non podo, Outeiro, tribo de meu,

luz e morte miñas, imaxinarte

sen Saleta. Ela chegou a ti,

olloute. E abriuse ao teu amor.

Ti décheslle o teu asombro puro,

o teu nu latexo emocionado,

a voz comunal das túas campás,

o murmurio litúrxico do Miño

e a prodixiosa canción do merlo

máis xentil e fermoso, que vive

nas altas soidades do Cepelo.

E os tres -Saleta, a tribo e eu-

somos, xa para sempre endexamais,

a terra puro, canal e apaixonada.

Ritual para unha tribo capital de concello (1986)