Feito estás, Outeiro, dunha seda
máxica, pesada choiva anterga,
auga lene, clara, fuxidía
e música lenta, imperceptíbel,
se solpores que se menten en nós
cunha melancolía maina e agridoce.
Escurísima pucharca de quietude:
inmobilízate un pesado sono
do que sei, con certeza,
que non será ensoño endexamais.
Ritual para unha tribo capital de concello (1986)
Ningún comentario:
Publicar un comentario