A compañeira

Manuel María facía o camiño a carón dela, e ela ficaba ao súa beira.
Eran o un para a outro. Entre os poemas del adicados á súa dona, teño debilidade por este, tan docemente feito música por Uxía recentemente:

A terra faise en ti,

Saleta, sutileza,

chama apaixoada

e transparente,

levidade de neve,

torrente e forza

de selva poderosa,

música do vento

entre abelairas,

raio máxico de lúa,

murmurio de regueiro,

flor de cerdeira

ou pinga de orballo

emocionada, tremendo

sobre o pálido rubor

da rosa namorada.

Os lonxes do solpor (1993)