O pobo é invencíbel.
O pobo é o eterno:
unha marea cambiante
e sempre igual;
un outro mar
que canta, chora,
cala, berra
e enfurécese.
É inútil loitar
contra o pobo.
É inútil querer
asoballalo: sempre
rexurde renovado
limpo, virxe, inocente
e incontíbel.
A súa forza é
inesgotábel.
Pasan os tiranos
i o pobo sigue en pé,
ergue a súa testa,
eternamente
xoven e fermosa
pese a que
a quixeron afogar
en océanos de sangue.
O pobo sempre procura
de novo, por instinto,
os camiños que o levan
cara a súa
inalienábel
inalienábel
e definitiva liberdade.
Versos para un país de
minifundios (1969)
Ningún comentario:
Publicar un comentario