Plusvalía do inútil

Lonxe de ser un literato fachendoso que sobrevalora o que escribe, Manuel María non dubida en manifestar que os versos son infinitamente menos transcendentes que a realidade da que falan, e nin por iso desiste no seu afán de creación poética...
... o valor está no feito mesmo da escrita, na paixón que percorre ese camiño de palabras.

Sei o que vale un verso

Sei que todos os versos do mundo

non valen o que vale un home,

o que vale o berro dolorido dunha nai,

o bico apaixonado dos amantes

ou o tenro recendo dunha flor.

Sei que os versos non valen

pero sigo escribindo sen parar.

Sigo escribindo con carraxe,

entusiasmo e paixón

por se acado algo de poesía

‐unha folliña só que move o vento‐ 

entre a faramalla das miñas

pobres verbas desnortadas.

Un verso nunca vale

o que vale o chío dun paxaro,

nin ten a forza dun río

ou o poder arrepiante dunha bala.

Pero eu sigo fidel, encadeado

á música amorosa das palabras.

Remol (1970)