Aos que veñen

Neno

Eu sei que vés da noite e que non traes

quentura de abondo no teu corpo,

garnido de nebra e de latexos.

Xogas coa luz e coas camelias

e as nubes son para ti coma unha nai

que che conta mil contos para arrolarte.

Eu sei que vés da noite.

Na noite brilla o teu corpo

coma un ar novo que ignora os romanceiros.

¿Que sabes ti dos lirios

e das pombas...?

Nin tan sequera podes adiviñar

que traes uns coitelos aguzados

no teu sangue tan feble.

¿Diranche as cousas a súa música

esencial?

¿Que pensarás ti das cousas, meu reiciño?

Eu sei que vés da noite e que a luz

aínda é para ti un pasmo novo.

Advento (1954)