A escuridade

Non todo é luz, amor e esperanza na poesía deste autor: hai pezas cheas de xenreira, raiba e dor, onde o ton lírico se tinxe de decepción e pesimismo. A esta liña pertencen os seus primeiros libros -encadrados na denominada "Escola da Tebra"-, con composicións como esta:

Poema en carne viva

Olládeme eiquí.

A miña cova é unha amarga nube rachada

con horas de fusís recentes.

E a neve é a miña anguria contada

ás profanaciós das civilizaciós abertas

nun castelo miserábel e fedorento.

Odio infindamente aos catedráticos

enlevitados e serios que teñen

un recendo de arqueoloxía artificial e rutinaria.

A lúa é un vello trebello, podre e noxento,

que amortalla, coa súa palidez de enmascarada

os saloucos dos adolescentes cursis.

A lúa é un vello corazón que non latexa [...]

Morrendo a cada intre, 1952