A infancia é a miña patria
verdadeira.
O meu paraíso perdido.
Lembro a pureza dos meus soños.
O pasmo que me causaban
as estrelas.
As paisaxes que quedaron
nos meus ollos.
Os contos do avó.
A doce voz de miña nai.
As verbas de meu pai.
Os xogos compartidos
cos irmaos.
E tantas cousas fondas
que forman parte inseparábel
de min mesmo.
Aquela pureza xa non é
e teño soedade
daquel neno sinxelo
que antes fun.
¡Deixádeme ser triste
ou senón
voltádeme outra vez
a miña infancia!
Mar Maior (1963)
Ningún comentario:
Publicar un comentario