Viño mouro que semellas a noite
ou os roibós acesos do solpor,
don eucarístico e pagano
ao que o meu ceo da boca
coñece, saborea e ama.
Nesta vida feble e fuxidía
somentes temos tres compañas
fronte ao noso radical desamparo:
o amor, o viñiño e a amizade,
trindade perfecta
que fai do home existente
consciente de ser e de vivir.
¡Ouh viño, amigo e compañeiro,
esencia e flor da terra,
lume e forza do sol:
penetra, queima, abrasa
as miñas veas tépedas
e faime claro e ledo o corazón!
A luz resucitada (1984)
Ningún comentario:
Publicar un comentario