A casa onde medran os versos

A casa e o seu contorno amurallado,

erguidos con paciencia e sentidiño,

eran un mundo antigo e pequeniño

e un feliz universo desexado...

A casa e o seu contorno ben cercado,

no que a vida corría de mansiño,

tiña a quentura tépeda dun niño

e as ríxidas fronteiras dun estado.

A casa: matria, patria, fundamento

do desacougante drama do existir,

alegre ás veces e outras tristurento.

A casa é para nacer, para vivir.

E para deixarlle en herdo o último alento

cando, á forza, teñamos que partir.

Sonetos á Casa de Hortas (1997)