O pobo
que deixa perder a súa palabra
creada,
herdada, usada, revelada,
aquela
que lle é propia e singular,
a que
é unicamente súa,
está
empobrecendo o mundo
e
perpetrando o seu propio xenocidio.
Ese
pobo vil
ollará
aniquilada as súa lembranza
e o
seu nome indigno
borrarase,
sen máis, do universo:
hai
agresións á beleza e ao espírito
que a
vida non tolera nin perdoa.
Os
lonxes do solpor (2012)
Non deixemos que se perda a nosa palabra!!!
ResponderEliminar