No día da poeta

A Rosalía

Hoxe conmemórase o nacemento de Rosalía de Castro; Manuel María adicoulle o poema "A Rosalía" (Mar Maior, 1963), que comeza dicindo:

"¿Que fas aí, en noite eterna, entre as estrelas

coa túa negra sombra acesa en tebra...?"

Porén, hai outro poema moi interesante no que fai referencia á súa figura, vencellándoa a Santiago de Compostela. Fica aquí extractada esta composición:

Santiago de Compostela, alma do mundo:

non podo ollarte enteira

no teu silencio claro e amoroso de campana

que chora sobre o corazón do mundo

e sobor do teu propio corazón cuberto de aves [...]

[...] Santiago de Compostela, alma de ti o do teu pobo:

¿que fantasma te habita eternamente?

¿Que luz cha dá a claridade?

¿Que arcanxo vive a garda as túas fronteiras?

[...] Aí estás Compostela, sempre miña,

téndote a ti mesma, aluado corazón,

na túa alma, no teu sangue e na túa carne.

[...] Compostela, alma dun pobo que chora, sorrí

e que te ama.

Santiago de Compostela, noiva da morte,

nas túas rúas de pedra,

nos teus ceos de pedra,

no teu ser de pedra e lume,

no teu ollar de boi feito escultura,

no teu deus lonxano, fondamente perdido

aboiando no teu soño de séculos.

Compostela da morte, da choiva e dos pregos

sempre a buscar a Rosalía que cante as túas campanas,

a túa alma e os teus anxos inquedos.

Compostela, dime dos teus beizos:

¿por que

me fas sentir como unha morte a túa saudade...?

Poemas a Compostela (1993)