domingo, 21 de febreiro de 2016

A outra matria

A nai enche, coa súa presencia total,
a vella casa: a súa aguda, atenta
ollada profunda e vixiante,
o seu amor un pouco rudo, o seu
garimo por eidos, cousas e animais,
a súa fartura anterga e xenerosa,
o culto puntual aos defuntiños
e a nobre palabra desbordada. A nai
é a terra posta en pé e camiñando,
o ancestral e vivificador lume
da lareira, sempre aceso:
a casa firme, ergueita e permanente.

Ritual para unha tribo capital de concello (1986)

Ningún comentario:

Publicar un comentario