Feitos de terra e pasadas,
camiños, vellos camiños.
¡Cantas arelas gastadas!
¡Cantos ignotos destiños!
Camiños, camiños vellos...
Camiños anchos, estreitos.
¡Arquivos, cinza, espellos!
¡Memorias de moitos feitos!
¡Camiños ledos e amados!
¡Camiños que van e vén!
¡Tristes camiños calados
non tripados por ninguén!
Camiños fondos que eu sei.
Camiños meus, tan cordiais
¡que ides de Outeiro de Rei
a morrer ao nunca máis...!
Compendio de orballos e incertezas (1991)
Ningún comentario:
Publicar un comentario