Reclamación laboral

A profesión de poeta é minoritaria, e sempre estivo de baixa. Un poeta non cobra. Un poeta fai de balde o seu traballo, e de porparte, aínda pon el o material e as ferramentas. Os nunca ben louvados e aplaudidos xogos florais son insuficientes e a competencia ponos moito máis difíciles; e, si esto non chegara, hai especialistas na producción en serie e en cadea de toda caste de versos, co que a crise plantexada xa chega ao paroxismo. Pero un, erre que erre, a pesar dos pesares, tenlle lei ao oficio e pide que a profesión de poeta, dende vello acreditada, chegue -pois vaille sendo hora- a estar regulamentada.

Haberá que ir pensando en publicar un arancel con dietas e taxas, prohibindo o plaxio descarado, a competencia desleal, o intrusismo; compre vixiar con rigor a calidade das liras, sonetos e cantigas que saen ao mercado. Se algún día se logra o xusto regulamento eiquí o interesado consideren que este seu servidor -solicitante leva xa moitos anos exercendo honradamente a pouca productiva profesión de poeta co meirande entusiasmo; sendo, polo tanto, de evidente xustiza, recoñecerlle, ademais de adicación de cheo, cinco lustros ben longos de antigüidade. Proba documental (1968)