Amo esta terra desnuda e luxuriosa,
a terra que nos ten e nos devora:
esta amante fatal que nos namora
coa súa graza lixeira e poderosa.
Amo esta dona que cala, ri e chora,
que se mostra atrevida e pudorosa,
que produce a camelia e mais a rosa
e que, logo da noite, trae a aurora.
Amo esta marabillada terra en flor,
as lúcidas lumieiras do sentido
e o delicadísimo lume do amor.
Só, de verdade, vale o amor vivido:
aquel que pode vencer a nosa dor
e liberarnos da nada e do olvido.
Os lonxes do solpor (2012)
Ningún comentario:
Publicar un comentario