Panxoliña do poeta

-O camiño está só.

A noite sen luz.

-¡Alumando a noite

o Neno Xesús...!

-O río vai cheo.

A noite pon medo.

Nin unha estreliña

e ningún luceiro

arden aquecendo

o fondo do peito!

¡Vanse apagar

estes meus anceios!

¡Os degaros meus!

-Ergue os ollos. ¡Mira

brillar ó Luceiro...!

¡O Neniño Deus!

¡O Deus verdadeiro!

-Ten luz o camiño.

¡A noite sen medo!

¡O Neno Xesús

naceu no meu peito!

Panxoliñas (1992)