O segredo da luz

SABEMOS que a terra é sempre pura.
A terra é mais que o home:
permanece inviolada anque ferida
e danos a cada ún de nós
un xeito de vida verdadeiro.
A terra ábrese amorosa e refléxase
na doce claridade dos nosos olIos
e métese, amorosa,
na escura imprecisión do noso ser
dándolIe sentido
á beleza mortal do noso espíritu.
O home pasa e a terra permanece.
¿Que sería un home sen beleza?
¿Que sería o home sen unha terra sua
para poder plantar o seu amor?
¿Quen, senón a terra,
fai real e posible o ensoño?
¿Quen determina o destino
mais que a terra que temos ó arredor?
Terra que me cingues, terra miña:
dime o teu segredo sen mancarme.
Sei que quen busca
a verdadeira luz pró seu camiño
percura o centileo
do inefable que hai sobor da terra.

Camiños de luz e de sombra (2000)