Meu río Quiroga, pequeno e algareiro,
que eres o reiseñor de todo o Val:
se é tan esguío e breve o meu caudal,
¿cómo é que pode ser tan cantareiro?
Ese teu canto, sinxelo e natural,
que ten un non sei que é de milagreiro:
¿cecais cho deprendeu o abeneiro
ou ensinoucho, tal vez, o salgueiral?
Baixas do monte seguro e confiado
e recorres o Val tan sorprendido
que rompes a cantar emocionado.
E que ti, meu Quiroga, vas ferido
por un amor profundo, delicado,
xeneroso, total e compartido.
Sonetos ao Val de Quiroga (1988)
Ningún comentario:
Publicar un comentario