Non hai nada no mundo, nada
tan fondo, lúcido e fermoso
como a nidia claridade
da palabra.
Ouh: a palabra!
Maxico paxaro deslumbrado,
floración da vida,
sangue caudal e luminoso,
marabillosa lembranza
do tempo feliz do paraíso,
certísima memoria do futuro.
Un ama até aos límites
o impenetrábel misterio
do silencio
e, para defendelo, usa
a forza poderosa da palabra.
Os lonxes do solpor (2012)
Ningún comentario:
Publicar un comentario