Ollar a propia terra

Iso é que facía Manuel María, unha e outra vez; os seus versos están ateigados de referencias ao espazo xeográfico galego, caso deste poema:

Canción do intre de ollar a propia terra

Ergo os ollos namais polo lecer

de mirar a nai terra tan fermosa.

¡Galiza para vivir, para morrer;

terra túa e máis miña, terra nosa!

Terra clara e escura, ingrata e nobre.

Terra pobre, sinxela e complicada.

Raíz da que vimos, teito que nos cobre;

nai indiferente, xorda, patria amada.

Estou sobre ti, ben sei, sen merecerte,

tripando o teu chao, o teu torrón.

A miña alma é pequena para quererte;

é pequeno, para amarte, o corazón.

Homes e terras fante a ti, Galiza;

ti es mar, terra, homes, ruín sorte.

¡Galiza na tristura e na lediza,

xogándote a ti mesma a vida ou morte!

Canciós do lusco ao fusco (1970)