O mar visto polo mariñeiro

Hoxe a Casa Museo de Manuel María tivo a ocasión de ver medrar o mar coa presenza de Xurxo Souto, que presentou o documental "Dos gaiteiro do mar" e achegou tamén aos asistentes o seu libro Contos do mar de Irlanda. Esta composición do poeta do mar de terra é o tal para esta data:

O mar

Fala o Mariñeiro:

A auga é unha chá longa e ancha,

sen carballos, sen gaitas.

Só o trebón mouro da noite.

O vento loitando co velamio,

ladrando como un can doente

para nos encher de medo

a min e máis á auga.

É todo o que teño que dicir:

amo o vento do Océano.

Amo a soedade, a cor da auga.

A terra sempre está lonxe

e un sinte pouco as súas soidades.

O mar é diferente: é saudade núa.

Quixera domeñar o tempo

e entrar na morte, que é o meu fogar,

polo camiño escuro do naufraxio.

Entón o meu corpo xa non sería cinza:

voltaríase espuma branca

que morrería no agarimo dunha praia

nun devalar triste, cando a tarde

afoga no mar as súas badaladas.

Mar Maior (1963)