A vida é o único soño verdadeiro.
Nós só temos a vida.
E para que acade sentido
temos que lle dar quentura humana.
Para comprender cabalmente
precisamos que sobrepase
a medida cabal dos nosos soños.
Para ollala con algunha claridade
cómpre alumala
co noso amor máis acendido.
A nosa vida é nosa,
seméllase a nós mesmos,
mais céganos a soberbia
e impídenos asumir
a nosa vida real e verdadeira.
Velaí porque o noso deus só é
a fachenda humana deificada.
Por eso non ollamos
a claridade e a beleza do mundo
e andamos pola terra
coa nosa vaciedade entristecida.
Só cando a posesión da nosa vida
teña un sentido amoroso
a nosa choída intimidade
se abrirá á luz do corazón.
Camiños de luz e sombra (2000)
Ningún comentario:
Publicar un comentario