A luzada poderosa

Ante a premonición da traxedia, a previsión da catástrofe, o poeta manifesta o poder máxico da palabra:

O agoiro

Non temades:

é un paxaro noitébrego que anda de vagariño sobre as cousas,

non son espíritos feitos de medo na noite,

non son ondas de mar, abertas coma rosas,

nin ladaíñas calladas de saloucos.

É un paxaro noitébrego somentes

que di de vagariño o seu agoiro,

que di de vagariño o seu agoiro ao vento.

Vós agardades a luzada

por medo a ese silencio que ouvides latexar.

Os vosos ollos non teñen bágoas núas

e por iso tedes os brazos en cruz

e a alma pendurada dun cabelo.

Non temades:

o poeta divos a súa palabra encantada

que, coma unha bolboreta maina e cristalina,

traerá un anaco de paz á vosa alma [...]

Advento (1954)