Teño xa os ollos cegos,
gastadiños de ollar
tantos zapatos
desaparellados,
tanto espantallo
que non pon medo.
Teño ollado como
se acende a neve,
como arde a auga,
como corren as pedras,
como os aviós supersónicos
están quedos, como
as agullas dos relós
se empeñan
en andar para atrás,
como as rapazas finas,
en ocasións sinaladas,
non teñen máis remedio
que botar xuramentos
en voz baixa.
Aldraxe contra a xistra (1973)
Ningún comentario:
Publicar un comentario