Luz de esperanza

Galiza é unha muller.
Galiza, néboa imprecisa,
río ao que nunca se lle ve o fondo,
dor que nos manca,
casa de cantería tan velliña,
ten nome feminino,
un nome moi fermoso de muller.
Galiza, nosa nai,
nosa dona,
nosa irmá,
nosa amiga.
Galiza noso desacougo
e nosa vida.
Todas as mulleres son Galiza:
voz que nos chama e nos arrola,
luz que nos aluma,
amor que nos alcende;
tenrura que anceiamos
e nos cómpre.
¡Esperanza ergueita
cara un futuro limpo,
noso,
que agardamos!

Remol (1970)