Tabernas
do Tiberio e do Peniche;
café
do Tito, escuro e familiar;
feiras
de vender, mercar e pasear;
romarías
do vrao: viño e boliche.
Ouh
vida doutra idade: xa morriche
para
nunca endexamais resucitar;
¡gardas
a melancolía dun cantar
e a
nostalxia do tempo que viviche!
Todo
revive en min. Nada se perde:
¡especias,
bacallaos, recendos finos
vencendo
ao que é fugaz e fuxidío!
E
lembro ao señor Uxío Vilaverde
-chocolates,
cafés, ultramarinos-
no
corazón do Val, perto do río.
Sonetos ao Val de Quiroga (1988)
Ningún comentario:
Publicar un comentario