Val de Quiroga, país marabilloso

Despois dunha magnífica xornada camiñando e lendo poemas de Manuel María (e doutr@as autores e autoras que tiveron relación coa contorna) polas terras do Val de Quiroga, o segundo dos sonetos que aparece no seu poemario parece ter máis sentido ca nunca:

Púcaro de mel, cunca de pureza,

oliveira, cerdeira, vimbio e viña,

doce brisa que canta e aloumiña,

ollada aberta só para a beleza.

¡Qué aire fino, sutil e transparente;

qué fogar tan aberto, tan amigo;

qué paraíso feliz o estar contigo

e qué paixón humana a da túa xente!

Eres alucinada luz e claro abril,

ferenza do meu sangue rumoroso,

ceibe, fiel e namorado: como o Sil.

Val de Quiroga, país marabilloso:

¡fai deste noso soñar pobre e souril

un amor puro, enorme e xeneroso!

Sonetos ao Val de Quiroga (1988)