Pequeno
e vello, ti, Montefurado,
evocas
a túa vida extraordinaria,
metade
real, metade lexendaria:
¡tés
por ollos ao monte taladrado!
Andas
a cavilara rebrillos de ouro,
baixo
a sombra amiga das montañas,
minúsculos
horteiros, breves brañas
e
salmodias do Sil terrible e mouro.
Mentira
foi, cecais, a túa grandeza
e
verdade feroces desengaños
con
fames e delirios de riqueza.
Pese á
fatalidade, malia aos anos,
á
vulgaridade xorda e á tristeza:
¡aínda
tés en pé os túneles romanos!
Sonetos ao Val de Quiroga (1988)
Ningún comentario:
Publicar un comentario