Verbas a un irmao

Escoita, irmao, as miñas verbas:

son sinxelas e impuras

como as verbas feridas

co coitelo dos beizos, cada día.

Vouche dicir tan só que teño

a miña mao tendida

aberta, núa e viva como o mar.

Que teño, irmao, maduro o corazón
para gardar nel as verbas túas.

Que a vida é moi fermosa

aínda que hai homes

que teñen os beizos emporcados

con verbas de falsía,

e o corazón podre polo odio,

e as maos pingando sangue,

e agachados, no fondo dos seus petos,

en vixía,

coitelos e pistolas asasinas.

¿Que importa, irmao, que morra o día

se a súa morte

abre en nós a esperanza do mencer?

Non temas.

Aínda o paxaron ten canciós

e as estrelas se alcenden cada noite.

Mar Maior (1963)