venres, 10 de xuño de 2016

Non abonda a flor

Responso desesperado

Non abonda a flor,
nin a estrela,
nin a canción do paxaro
cando o po noxento -terra inmunda-
nos enfoula ao longo do camiño sen sentido que é a vida,
cando nos enfoula a chaga miserábel
que todos temos moi pechada no canto máis perdido da alma.
(Falo desa chaga cínica que está feita
con todos os pequenos e intranscendentes segredos,
coas blasfemmias fortes cortadas en flor,
coas mentiras grandes e pequenas disfrazadas de bondade de algodón,
e co odio que a todos nos arrastra poderosamente).
Non abonda a flor,
nin a estrela,
nin a canción do paxaro
canto todos ardemos de luxuria,
cando cheos de histerismo e desacougo
nos gustaría maldicir de nós mesmos
e facer moitos crimes para adornar a existencia.
Non abonda a flor,
nin a estrela,
nin a canción do paxaro
para pechar as feridas que levamos no corazón,
para cerrarmos os beizos cando insultamos a Deus,
para facernos inútiles cando queremos rachar
os nomes de cartón que nos tolean,
para cando xa non distinguimos o luar dos luceiros.
Non abonda a flor,
nin a estrela,
nin a canción do paxaro [...]

Advento (1954)

Ningún comentario:

Publicar un comentario