Palabras

Palabras hai que desacougan,

mancan,

queiman como un ácido

ou ferro ao vermello-vivo,

no lugar que máis doe

e que máis fere.

Un ten que botalas fora de si

para que enfríen e sexan,

un intre só, punto de lume

no grande xelo do mundo.

Acontece, ás veces, que esta

nosa palabra desvalida

se fai canto e sentimento

aos que se lles nega

presencia e eternidade.

O sentimento pasa.

E o tempo deixa morrer

a queimante palabra en desamparo.

Oráculos para cavaliños do demo (1986)