Son un
forasteiro na cidade en que vivo,
na
propia tribo natal,
incluso
na patria do corazón,
na que
escollín e me escolleu,
na que
máis amo.
¿Qué
fado tráxico, qué estraña
maldición
ou odio mostruoso
fan de
min un raro forasteiro
na
miña propia, irrenunciábel patria?
Eu,
que son nube, vento, río,
árbore,
penedo, mar, tremor,
fala e
terra desta miña terra,
non
poderei ser nunca un forasteiro:
aínda
que o queirades. E eu o queira.
A luz resucitada (1984)
Ningún comentario:
Publicar un comentario