Traballadoras dende a noite dos tempos

Balada para María Balteira (fragmentos)

[...] María Balteira, dona do orballo,

flor galega e románica que abriche

o teu recendo de gracia e de beleza

coa mesma naturalidade coa que abre

os seus ollos a alba namorada,

miña señor do corpo ben tallado

como a cerva que vai á auga fría:

quen fía e tece ben lle parece.

[...] María Balteira, dona das estrelas,

río que nunca deixa de correr,

chío da cotovía, voz de reiseñor,

fonte gustosa e benfeitora,

ronsel de resplandores e de lúas,

ouh miña señor do corpo doado

e cimbreante coma un vimbio:

quen fía e tece ben lle parece.

María Balteira, dona das mapoulas,

dos maios doces cando están as rosas

en sazón, sorpresa sempre renovada,

camiño endexamais andado, muller

e pomba ventureira, xograresa,

ouh miña señor corpo fermoso con

recendor a terra e misterio:

quen fía e tece ben lle parece.

María Balteria, dona do segredo,

da pregunta nunca respostada.

María das cantigas de escarño:

quen fía e tece ben lle parece.

O libro das baladas (1978)