Hai
unha terra vermella,
barro
de que estamos
construídos
os
homes e os cacharros,
cousa
perecedeira,
asubío
tépedo
que
remata en salouco,
paixón
potente que rebenta
coa
mesma sinxeleza
con
que nace unha fonte
ou
unha flor:
cecais
unha papoula,
ferida
que nunca
acaba
de escoar
e
sangra sempre.
Hai
unha terra branca
e
irreal que é o país
por
que navegan
as
humildes naos
dos
nosos soños.
E hai
tamén unha terra
moura
e fonda
onde
nace a noite
e se
apega teimuda
aos
nosos pés,
turrando
por nós
para
nos levar
a ese
lugar de que
non
temos
noticia
nin lembranza.
Cecais
hai unha luz (2010)
Ningún comentario:
Publicar un comentario